Onze bol heeft zoals al miljarden jaren moeiteloos en ongemerkt met een snelheid van maar liefst gemiddeld 30 kilometer per seconde, zonder gebruik van fossiele brandstof ook afgelopen jaar een rondje van 940 miljoen kilometer rond onze zon afgelegd. En zal dat ook nu weer doen. Zo, ongevraagd even uw geheugen opgefrist. Het startschot aan de meet voor een volgende reis van een jaar vieren we als nieuwjaar. Met geknal een drank. Omdat we tollen met een paar uur verschil op specifieke plekken.

Drie Koningen. 6 januari. Deze datum is ook al een zekerheidje voor het christelijke deel van de wereldbevolking. En de mooie Belgische traditie van het verstoppen van een ‘boon’ in een lekkere taart. En, wordt het niet tijd dat die koningen iets anders meenemen? Een bak Duvel bijvoorbeeld.

Tot de 6e januari mogen we elkaar een mooi nieuwjaar wensen. Iedere lezer een gelukkig 2024!

De start van de tweede helft van de competitie van de mannen van Gavere is een evenement om naar uit te zien. In de gloednieuwe sporthal, door slechts een fietsjaagpaadje gescheiden van de Schelde. Met in grote letters ‘scaldis’ op de voorgevel. Ter informatie voor die in hun schooljeugd uitgesloten waren van het ‘Grieks/Latijnse’, het is een chiquere vertaling van ‘Schelde’. Hoe komen ze erop?

Nerveus stap ik in mijn auto. Want moet dit keer zeker op tijd zijn. Al net na vertrek passeer ik een mensenmenigte op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Zwalm. Wist niet dat er zoveel Nederlanders in mijn gemeente zijn komen wonen.

Nog steeds zenuwachtig denk ik wel een parkeerplaatsje te kunnen vinden op het terrein waar in vroeger tijden op een door de club ingehuurde touringcar werd gestapt om ergens in het hele land proberen te winnen. Toen een lege vlakte. Nu voor mij geen enkel vrij plaatsje meer te vinden. Naast bezoekers voor de match is nogal wat ruimte ingenomen door camionetten en remorken van kleine zelfstandigen en buurtbewoners. Duidelijk een voorbeeld van blijkbaar ondoordacht ruimtelijke ordeningsbeleid van de gemeente. Een te voorzien negatief extern effect van de beslissing om het nieuw aangelegd centrum autovrij maken. Eerst voorbij de markt kan ik een semilegaal plekje vinden.

Nog net op tijd is daar de gehoopte provisoire gele loper, wat wegens keitjesondergrond als een test voor de stevigheid van de enkelbanden kan worden beschouwd. Dat zal nog wel een gladde rode entree worden?

De tribune zit al tjokvol. Want als een reünie van oud en jong van verleden en omgeving. Wat als straks op twee velden jeugdwedstrijden gespeeld worden, waar de toestroom van ouders, opa’s en vrienden en vriendinnen groter zal zijn dan nu het aantal fans van beide clubs? Is de bezoekerscapaciteit wel voldoende om een sportwedstrijd van enig landelijk of internationaal belang te organiseren?

De 3 rijen stoelen zijn slechts tot maar een meter boven het speelveldniveau voorzien. Onder de rokken is er weliswaar zicht, maar geen overzicht van boven van de wedstrijd. Voldoen aan het goedbedoelde commando door ouders en leerkrachten LO om de ruggen te rechten is onbegonnen werk. Want geen rugleuningen voorzien. De groene plastic stoeltjes zijn slechts voor de gemiddelde billen geschikte uniform voorgevormde zitjes. Moeten we in het vervolg een eigen kussentje meenemen? Gesponsord door de gemeente? Want hou het daar maar eens een paar uur vol. Natuurlijk wel particuliere kussentjes, omdat alleen eigen ruft niet stinkt. Een nadeel is daarbij dan wel dat de gefreesde spleetjes in het plastiek geen nut meer hebben.

Verder is er een supermodern groot helder led-scorebord voorzien. Met veel informatiemogelijkheden. Een deel van de toeschouwers dat zich door een opgetrokken basketringbord in de lichtschaduw bevindt is van deze noodzakelijke informatie verstoken.

Nog een opvallend nieuwigheidje: rekjes met wieltjes waarmee tussentijds water in de drinkbussen kan worden getankt. Direct is daar de associatie met looprekken in verzorgingstehuizen.

Knack Roeselare is op bezoek. De eerste ploeg van een reeks te bespelen ploegen die boven het zich in de middenmoot genestelde Gavere geklasseerd zijn. De selectie van de thuisploeg is zelfs inclusief met Elouan weliswaar compleet, maar een flink deel ervan wegens allerlei kwaaltjes niet fit.

Beide ploegen vliegen er direct voluit in. Zeker Roeselare met veel jong volk in de gelederen, dat natuurlijk geen boodschap heeft aan ervarings - en ander oud mannenpraat. De bezoekers delen gelijk aan van der Poel in elke veldcross snel een speldenprik uit. Coach Pieter legt al bij 3 – 6 het spel stil om zijn ploeg op het gevaar te wijzen. De brave spelers van Gavere voldoen aan wat hun leider vraagt. Weliswaar geholpen door een paar opslagfouten en misverstandjes bij de bezoekers, komt Gavere bij 12 – 12 langszij. Dat is ook eigen verdienste. Stef speelt aanvallend een hoofdrol, aanvallend en zelfs met een opslag ace. Aanvalsdreiging door Theo en Arthur in het midden houden een blokker vast, waardoor de buitenmannen hun dingen kunnen doen waarvoor ze in het veld gestuurd zijn. Het blok van Roeselare ontregelen is een voor winst een voorwaarde, daar naast puik passeerwerk, sublieme veldverdediging en een klasse aanvaller van achter de drie, blokkeren misschien wel het sterkste wapen van de bezoekers is. Gavere had daarvoor ook een speciale aanvalsvariant uitgedacht: Pieter een ruime meter naar binnen laten aanvallen. In blokken is Gavere ook niet onverdienstelijk. Arthur doet dat solo. Met een slimme leg van Pieter en een ontketende Jacob in de aanval en vanop de opslaglijn, worden 3 punten op rij binnen gereefd, en komt Gavere bij 19 – 17 voor het eerst op voorsprong, waardoor de coach van Roeselare zich gedwongen voelt een time-out te vragen. Na 20 -20 blijkt Gavere de weelde niet te kunnen dragen. Juist onder druk komen de goede spelers bovendrijven. Maar Gavere verkrampt. Pieter weet aanvallend van hout geen pijl meer te maken, en de libero is ineens de weg volledig kwijt. Voeg daarbij de gevolgen van het vergrijzingsprobleem bij de wedstrijdleiders, dit keer een bal een meter binnen als buiten de lijnen gezien, en met 21 – 25 is van iets van een overwinningsroes verre van sprake.

Volgens Bredero kan het verkeren. Zeker in de sport. Roeselare maakt een reeks opslagfouten op rij, en geeft Gavere nu de kans te demarreren. Volstrekt onverklaarbaar verliezen de bezoekers de overtuiging en maken jeugdfoutjes. De thuisploeg blijft gewoon zijn ding doen. Door het midden wordt weliswaar nauwelijks aangevallen, maar dat is net als in de eerste set niet nodig. Gavere kan het zich het povere aanvalsspel, en zijn weer gebruikelijke opslagfouten van Pieter en de stuurloze recepties van de libero permitteren om de set met maar liefst 25 – 15 naar zich toe te trekken.

Een ongeschreven volleybalwet zegt dat wie de derde set wint, de match wint. Nu bij Roeselare de kopjes naar beneden hangen is het voor Gavere de opdracht van meet af Roeselare bij de keel te grijpen. Die keel kan echter niet benaderd worden. Binnen een paar minuten kijkt Gavere tegen een kloof van maar liefst 8 punten aan; 6 – 14. Na tot dan in de match een sterk optreden, voegt Jacob zich ineens bij de genoemde klungelaars. En passeur en vaak roerganger Yentl krijgt waarschijnlijk als gevolg van zijn verse vaderschap, teveel last van de zwaartekracht. Echte vervangingen zijn niet voorhanden. Elouan en Tiebe doen wat ze kunnen. Met 18 – 25 gaat Gavere de boot in.

Aanvankelijk niet zozeer door eigen verdienste, want zelfs compleet mislukte aanvallen en ook al jeugdmisverstanden, sputtert vreemd genoeg de motor van Roeselare. Daar wordt klasse nog niet met ervaring ondersteund. En dat is juist waarom de ervaren spelers van Gavere, met name Stef en Theo het initiatief nemen en Roeselare in de verdediging drukt. Arthur doet er nog een middenaanvalletje bij en met 24 – 22 staat setpunt op het scorebord. Schuivend op het virtuele puntje van hun stoel zien de Gaverefans even later 25 – 23 oplichten. Een ticket voor een beslissende vijfde set.

Na een paar punten te moeten achtervolgen, krijgt Gavere de moed niet meer uit hun schoenen. De ene knullige fout wordt op de andere gestapeld, en Roeselare trekt met 10-15 overtuigend de matchwinst naar zich toe. Nachtkaars aan de Schelde.

Op naar de provisorische kantine, waar na de emotie van de koude wedstrijddouche iedereen met het ene winstpuntje goed kon leven. Dat was een pleistertje op de wonde van de toegestroomde spelers na een oververhitte douche in de kleedkamers. De techniek van het binnenhalen van het Scheldewater staat nog niet op punt, getuige een plaatselijke politicus.

Tot hopelijk de volgende. Provoo.nl.